Kiszenie żuru, czyli o tym, jak Dziadek żur kisił

Kiszenie żurku na Śląsku to tradycja i trzeba przyznać, że dobrze Nam to wychodzi 💪
Od dziecka byłam przyzwyczajona, że mama posyłała mnie do magla 👩😀 po słoiczek żurku na sobotni obiad.

Czasy się zmieniały, w miejscu magla wyrosła dorodna kamienica czynszowa, a mnie na głowie przybyło kilka siwych włosów.
 

Mamy już nie ma …
Cóż lata płyną, czas nigdy nie stał w miejscu.
Nie zmienił się jednak sposób kiszenia żurku i bardzo dobrze 😀!!!
Jest coś stałego i coś pysznego na tej planecie.

Ostatnio, jeszcze przez jakiś czas (mieszkając już na Lubelszczyźnie) mogłam zamówić sobie żurek - przed przyjazdem do swojego Hajmatu, a tato albo mama kupowali mi go u Dziadka …
Nie u własnego dziadka rzecz jasna, ale u Pana, który „produkował” żurek i przynosił go potem na okoliczny targ. Stał zawsze w tym samym miejscu, wszyscy go znali i nazywali Dziadkiem.
Jego żurek nie miał sobie równych. Nie mam pojęcia czy sam go kisił, czy ktoś mu pomagał, ale ten, kto to robił, znał się na rzeczy i był mistrzem lub mistrzynią w swoim fachu.

Dziadek przychodził na targ codziennie bez względu na aurę i porę roku. Wszyscy go lubili i wiedzieli, że zawsze mogą liczyć na jego żurek i towarzystwo. 

Niestety z czasem Dziadek zaczął podupadać na zdrowiu i przychodził już rzadziej na targ, aż wreszcie przychodził już tylko w soboty, gdy targ był największy. Jego żurek nadal nie miał sobie równych, chociaż obok Dziadka pojawili się też inni sprzedawcy tego śląskiego specyfiku. Jednak żurek Dziadka nadal nie miał konkurencji.

Pewnej soboty Dziadek nie przyszedł i kolejnej również i jeszcze kolejnej także. Najpierw społeczność targu szeptała, że pewnie zachorował, potem mówiono, że na pewno umarł. Tyle wiedzieli o Dziadku, z którym spędzili podobno tyle dobrych chwil. Tyle wiedzieli o człowieku, którego tak lubili i którego tak szanowali. Dziadek, który dobry żurek robił.

Odkąd nie ma Dziadka, zaczęłam sama kisić żurek. Pierwszy, nie przypominał w niczym żurku Dziadka, ale już następne były lepsze w smaku i aromacie.
Teraz nie mam już kompleksów, kiszę żurek i rozdaję znajomym w prezencie.
Zachęcam do spróbowania własnych sił i zakiszenia samemu „Żurku domowego”.
 

Przepis jest bardzo prosty i tani. Gwarantuję, że żurek zakiszony własnoręcznie smakuje doskonale, no i pozbawiony jest chemii (tak,  niektóre żurki sklepowe potrafią zawierać pół Tablicy Mendelejewa!!!).

Życzę wszystkim odważnym Gorolom i Hanysom (kto ze Śląska ten wie, o co chodzi) udanego kiszenia, a potem smakowitości, zdrowotności i radości ze spożywania ugotowanego żurku wg upodobania – no, chyba że ktoś poprosi o przepis :-)


KISZENIE ŻURU

 
Składniki:

 
•    10 dag mąki żytniej razowej, żytniej pytlowej (u mnie żytnia razowa, zakupiona w markecie – na stoisku ze zdrową żywnością lub na targu  - na kilogramy! Są jeszcze takie miejsca, ach!)
•    1/2 l wody przegotowanej, ciepłej
•    2-3 ząbki czosnku
•  1 łyżka  otrębów  (jako opcja) – zwykle dodaję owsiane (sprawiają, że żurek jest lekko kleisty i gęsty)

*opcjonalnie - można dodać takie przyprawy jak: listek laurowy, 3-4 kulki ziela angielskiego

 

Jak wykonać: 

 

Mąkę wymieszać z wodą, dodać czosnek (zmiażdżony lub drobno posiekany), wlać do szklanego słoja lub kamionkowego garnka, nakryć ściereczką i postawić w ciepłym miejscu. 
 

Gdy żur ukiśnie (ok. 3-5 dni w porze letniej, a 5-7 dni w porze zimowej) ma smak kwaskowaty
i przyjemny zapach.
 

Zlewam żurek do butelek (szklanych bądź plastikowych) i przechowuję w lodówce nawet do 2 miesięcy.

Tutaj (na tym zdjęciu) żurek jest już przebrany w ciepłe ubranka - wtedy szybciej się kisi i ma lepszy humor ;-)

UWAGA! Jeśli kupuję mąkę na kilogramy na hali targowej to proszę od razu mąkę na żurek z otrębami. Uważam, że jest lepsza.

Jeśli dodaję do żurku otręby (mogą być żytnie, owsiane) to na każde 10 dkg mąki dodaję 1 dużą łyżkę otrębów.

Smacznego!!! ODWAGI :-)

PS. Zapomniałam dodać, że dobrze jest raz dziennie włożyć do żurku łyżkę i zamieszać, ot tak dla zdrowotności (żurku oczywiście. Czasem dobrze jest zamieszać 😀 ha, ha, myślałby kto 😁😘) 


PS. 02.02.2012 załączam fotkę ukiszonego i przelanego do buteleczek żurku. Wyszedł dobrze, ale gdyby "klimat" był lepszy - czytaj było cieplej, dużo cieplej wyszedłby pewnie o lepszy. Przy - 15 stopniach na dworze - widać i żurek nie miał ochoty się skwasić jak należy. Swoją drogą - w kuchni kaloryfery letnie były 😢  Zawsze to jakaś nauka jest!

Gotowy żurek zlewam do szklanych butelek i umieszczam w lodówce - co jakiś czas odgazowując. Plastikowych butelek używam wyłącznie do transportu - gdy podróżuję komunikacją miejską lub dalekobieżną ze względu na przykre doświadczenia.